Zepsuli Twittera

Moje ulubione miejsce do dzielenia się opiniami w internecie właśnie kończy swój żywot. Twittera szanowałem za minimalizm wypowiedzi. Dziś ze smutkiem spoglądam na słowotok, jaki zaczyna wynurzać się z tego miejsca. Ubolewam i tęsknię.

Magiczne 140 znaków było fantastycznym kagańcem, który tworzył na Twitterze wyjątkową społeczność ludzi. Nie musieli oni popisywać się swoim krasomówstwem. Byliśmy zmuszeni, aby cały przekaz był szybki i zwięzły. Minimalizm słowa, chociaż z jednej strony traktowany jako ubóstwo wypowiedzi, według mnie zmuszał do przemyślanych słów. Do zdań, które coś wnosiły. Dziś Twitter zaczyna mi przypominać targ przekupek, gdzie każdy chce zakrzyczeć drugiego… bo może użyć do tego dwa razy dłuższych wypowiedzi — 280 znaków.

Uwielbiałem przysiąść z telefonem w ręku i uciekając od rzeczywistości, przeskanować to, co działo się w świecie. Na Twitterze było to absolutnie fenomenalne i wygodne. Gdy wczoraj zasiadłem przed moim Twitterem, poczułem dyskomfort. Skończyła się era błyskawicznego czytania treści i możliwość ogarnięcia całego świata informacji przy użyciu kilku ruchów palcem po ekranie telefonu. Dziś muszę wykonać dwa razy cięższą pracę, aby dotrzeć do tych samych informacji.

Twitter stracił swoją największą wartość — wygodę konsumpcji treści. Właśnie to sprawiało, że ludzie chcieli tu być. Była to ogromna przeciwwaga dla rozdętego Facebooka. Druga strona internetowych mediów społecznościowych. Dziś Twitter pozbywa się swoich korzeni, co w efekcie zabija jego wyjątkowość. Miałem swoją małą skromną gałązkę w sieci, z której mogłem szybko i treściwie ćwierkać  do innych. Miałem swojego Twittera. Będę tęsknił.

Artykuł oryginalnie pojawił się w numerze 10/2017 Mój Mac Magazyn