Apple w niewoli dotyku

Czy kiedyś zadawaliście sobie pytanie, dlaczego kupujecie produkty Apple? Użyteczność ich urządzeń nie budzi wątpliwości. Mają pomysły i nie boją się ich wprowadzać w życie. Obecnie, Apple już nie kojarzy się z Mac OS X, ale z iPhonem. Ten aparat telefoniczny jest wzorem urządzenia dotykowego. Jeśli próbowaliście innych produktów to wiecie, że czerpią dużo z Jabłka, ale daleka przed nimi droga, aby dogonić króla. Szybka reakcja ekranu w iPhonie, precyzja to wzory rozwiązań dotykowego ekranu do jakich dąży konkurencja. Rozwiązanie nasuwa się wiec samo, przesadzimy pomysł z iPhone do Mac OS X. Jeśli tam się przyjął, na komputerach też powinien.

Na pierwszy rzut oka, idea świetna. Sam nawet wróżyłem, że wkrótce pojawią się iMaki z dotykową matrycą. Jednak po ostatniej prezentacji wiem, że nie doczekam prędko, jeśli w ogóle podobnego produktu. Sam Steve Jobs stwierdził, że praca z ekranem dotykowym ma tylko sens, jeśli dłonie spoczywają na biurku. Podobno dumali nad tym długo i testowali na wielu niewinnych, bogu-ducha winnych użytkownikach, którym kazano przez 8 godzin machać dłońmi po ekranie zawieszonym na ścianie. Niestety, większość testujących padała z wyczerpania. Inni ratowali się poprzez specjalne zawiesia mocowane do sufitu, w które wkładali swoje dłonie, aby odciążyć mięśnie rąk. Niestety, podejrzany przez Jobsa pomysł nawigacji z „Raportu mniejszości” spełzły na niczym.

I tutaj właśnie Apple zapędziło się w ślepy zaułek. Można wymyślić świetnie wyglądający system, ale trzeba go jeszcze w wygodny sposób obsługiwać. Wizja „Dotyku” zbyt pochłonęła firmę, która chcę idee iOS wdrażać także w komputerach stacjonarnych. Nowy Mac OS X Lion, Magic Mouse czy Magic Trackpad to zwiastuny nowego podejścia do nawigacji w systemie. Mam jednak spore obawy, czy gładzenie czegokolwiek może zastąpić myszkę. Ten prehistoryczny gryzoń (ile to już lat, 46?) ma jedną zasadniczą zaletę, dobrze leży w dłoni, a kończyny górne po tak długiej obecności w ludzkiej kulturze zaczynają mieć wpływ na rozwój fizyczny kolejnych pokoleń (nie uważacie, że wasze dzieci mają dłuższe palce bardziej przystosowane do klikania i pisania SMSów?). Dotykowy pad Apple oraz dotykowa myszka nie mogą stać się podstawowym narzędziem obsługi komputera. Upewniłem się co do tego podczas ostatniej prezentacji, gdzie przedstawiano nam Mac OS X. Próba wywołania Expose była na tyle nieporadna, że nawet przytrzymywanie myszki dwiema rękami nie pomagało. Co zatem dalej? Powiecie „facet nie patrzy w przyszłość”. Ależ staram się! I myślę, że etap podobnych urządzeń przeskoczymy na koszt obsługi gestami (zabawa kontrolerem Move na PS3 to świetna rozrywka) lub bezpośrednie podłączenie neuronowe do mózgu (no dobra, może sięgnąłem zbyt daleko).
Jestem pewien, że nowy Mac OS X Lion będzie miał w specyfikacji – „Najlepsze wrażenia z działania systemu tylko przy pracy z Magic Trackpad”. No cóż, jakoś trzeba zwrócić te koszta zaganianych przed ekrany beta-testerów i opłacić im leczenie w ośrodkach specjalistycznych zwyrodnienia stawów. Dla mnie jednak ten kierunek obsługi komputerów stacjonarnych to ślepa uliczka. Nawet nie przedsionek otwierający kolejne drzwi do nowych technologii. Jedynie próba opędzenia nas z kilkuset dolarów. Oni już wiedzą, że to nie ma sensu. Sprzedać jednak coś trzeba, a i pozycja „firmy innowacyjnej” zostanie utrzymana.