Linksys Velop, czyli Wi-Fi na miarę potrzeb

Fale radiowe otaczają nas, przenikają, a im więcej ich, tym trudniej złapać przyzwoity transfer po Wi-Fi, nasze wymagania zaś rosną proporcjonalnie, a może nawet wykładniczo wraz z prędkością internetu, jaki oferują nam dostawcy. Również wielkość mieszkań i domów w czasach ostatniego dobrobytu jakby wzrosła, a internet chcemy mieć w każdym ich zakątku oraz „na posesji”. Producenci routerów i urządzeń Wi-Fi dwoją się i troją, aby sprostać coraz większym wymaganiom. Niestety nie wszystkim się to udaje.

Linksys potrafi

W moje ręce trafiło naraz aż trzech przedstawicieli linii Velop Linksysa. Są to urządzenia stworzone specjalnie, aby sprostać wyżej wymienionym wymaganiom. Jeżeli nie samodzielnie, to w łączonych zestawach.

Miałem okazję używać przez kilka tygodni:

Linksys Velop AC4400 WHW0302, czyli zestaw składający się z dwóch węzłów Wi-Fi 5 (802.11ac).

Linksys Velop AC2200 MR8300 router Wi-Fi 5 w klasycznej obudowie z czterema pokaźnymi antenami.

Linksys Velop MX5300 router najnowszego standardu Wi-Fi 6 (802.11ax).

Wszystkie te urządzenia pracują jednocześnie w trzech zakresach: 2,4 GHz oraz dwóch 5 GHz, kiedyś uznawanych za „wewnętrzny” i „zewnętrzny” lub „wysoki” i „niski”.

Dwa ostatnie rozwiązania to routery z wbudowanym 4-portowym gigabitowym switchem oraz gigabitowym złączem Ethernet do modemu internetowego. Pierwszy zestaw ma po dwa gniazda gigabit w każdym z urządzeń.

Warto zaznaczyć, że zestawy AC4400, ich wersje składające się z 3 (AC6600) lub jednego (AC2200) urządzenia mogą współpracować w konfiguracji Inteligent Mesh Technology z routerami MR8300 i MX5300.

Konfiguracja

Urządzenia są stosunkowo proste w konfiguracji, jeżeli korzystamy z typowych rozwiązań od dostawców internetu. Bardzo pomocna jest aplikacja na iOS (i Androida), która bez kombinowania przeprowadzi nas przez wszystkie kroki od odpowiedniego połączenia kabli, przez ustawienie nazw i zabezpieczeń, po ewentualną konfigurację mesh, podłączonego dysku USB czy zabezpieczeń rodzicielskich. Pewne komplikacje mogą się pojawić, jeżeli dostawca sieci wymaga ręcznego wpisania numerów IP. Niestety aplikacja Linksys tego nie przewiduje i w takiej sytuacji należy „tradycyjnie” połączyć się z tymczasową siecią Wi-Fi emitowaną przez router, podając hasło z etykietki pod urządzeniem i następnie używając przeglądarki WWW oraz standardowego panelu. Jest on stosunkowo nieskomplikowany i nie zmienia się w znaczący sposób od wielu lat. Bardzo interesujące jest porzucenie podczas konfiguracji aplikacji NFC na rzecz bardziej elastycznego Bluetooth.

Czas na porównanie

Linksys Velop AC4400 WHW0302

Każdy z elementów tego zestawu może być routerem. Do jednego z dwóch portów podłączamy kabel do modemu internetowego, a drugi możemy wykorzystać do podłączenia urządzeń w sieci lokalnej np. dysku sieciowego, bramki HomeKit czy drukarki. Jeżeli używamy zestawu w topologii mesh, to porty Ethernet w kolejnych urządzeniach można wykorzystać dla następnych urządzeń w sieci domowej lub firmowej. To bardzo wygodne, bo może nam zaoszczędzić prowadzenia kabli dla sprzętów pozbawionych Wi-Fi.

Pojedynczy element Velop ma jak na niewielkie rozmiary (8 × 8 x 18,5 cm), bardzo przyzwoity zasięg. Jednak w dużych domach lub mieszkaniach wsparcie kolejnego modułu może się bardzo przydać. Ważne, aby umieścić go w miejscu, gdzie jest jeszcze przyzwoity sygnał z „głównego” Velopa, bo prędkość połączenia pomiędzy węzłami będzie limitować przepustowość urządzeń komunikujących się z drugim i następnymi Velopami.

Uwaga: dzięki trzem zakresom, a w zasadzie podwójnej obsłudze pasma 5 GHz, mesh od Linksysa nie traci nic na wydajności połączenia, bo do jego obsługi wydziela osobne pasmo lub jego potrzebną część bez uszczerbku dla urządzeń klienckich. Urządzenia klienckie i tak na raz mogą używać tylko jednego pasma częstotliwości. Typowe tanie repeatery muszą dzielić pasmo jedno między połączenia do innych węzłów i urządzenia korzystające z Wi-Fi. Jeżeli mamy więcej niż dwa węzły, to wyłączenie jednego nie zerwie łączności, pozostałe będą starały się znaleźć obejście.

Wszystkie współczesne urządzenia bardzo szybko, w zasadzie niezauważalnie przełączają się pomiędzy węzłami, jeżeli poruszamy się po domu. Trochę gorzej wygląda sytuacja, jeżeli mamy starsze sprzęty z Wi-Fi, zwłaszcza pracujące w paśmie 2,4 GHz. Jednak i one zazwyczaj przełączają się bez potrzeby ingerencji.

Maksymalna prędkość transmisji, jaką można uzyskać, to 866 Mb/s. Niestety gdy oddalamy się od routera (węzła), prędkość dość szybko spada. Jest to cecha wszystkich urządzeń tego typu. Na szczęście nawet poza domem połączenie do MacBooka Pro było stabilne do prędkości 11 Mb/s, gdy byłem już 15 metrów od domu.

Linksys Velop AC2200 MR8300

Ten router wygląda dość klasycznie. Jest w formie pudełka z czterema odchylanymi antenami. Tak jak zestaw mesh oferuje maksymalne połączenie z prędkością 866 Mb/s w standardzie 802.11ac, a łączna przepustowość w trzech zakresach wynosi 2,2 Gb/s.

Przewagą nad zestawem AC2200 jest 4-portowy switch.

Zasięg mierzony odległością od urządzenia w przypadku tego routera był największy. Udało mi się dotrzeć z moim MacBookiem Pro aż za drewutnię, nie tracąc zasięgu, i to przy połączeniu w paśmie 5 GHz. Taki wyczyn nie udał się wcześniej z żadnym Wi-Fi, którego przez kilka lat używałem, choć MX5300 niemal wyrównał to osiągnięcie.

Linksys Velop MX5300.

To najpotężniejsze urządzenie, które testowałem. Nie dość że jest zgodne z najnowszym standardem Wi-Fi 6 (802.11ax), to dodatkowo potrafi jednocześnie obsługiwać po 4 strumienie w paśmie 5 GHz i 2,4 GHz (łącznie 12). Nawet jeżeli, jak w moim przypadku, korzystamy z Wi-Fi 5, bo Apple jeszcze w żadnym komputerze nie zastosował Wi-Fi 6, to połączenie może być zestawione z prędkością 1300 Mb/s. Dla urządzeń zgodnych z Wi-Fi 6 przepustowość może sięgać ponad 4 Gb/s. To naprawdę potężne wartości.

Router wygląda podobnie do elementów zestawu mesh AC2200, ale jest wyraźnie większy (11 x 11 x 24 cm). Musi w końcu pomieścić więcej anten, 4-portowy gigabitowy switch, gibabitowy port do internetu i USB. Również procesor będący sercem routera jest znacznie wydajniejszy. Wcześniej opisywane modele zadowalały się czterordzeniowymi CPU taktowanymi 716 MHz. MX5300 ma CPU 3 razy szybsze (2,2 GHz). Tak szybkie „wnętrzności” pozwalają na bardzo wydajną obsługę dysku podłączanego przez USB 3.0. Osiągałem transfery na poziomie takim jak z „normalnymi” NAS, czyli 30-45 MB/s. Przypomnę, że pozwala to na korzystanie z Time Machine.

Zasięg w paśmie 5 GHz w zasadzie jest tak dobry jak MR8300. Jedynie w paśmie 2,4 GHz miałem wrażenie, że ciut mniejszy. Zważywszy na proporcję wielkości, choć może raczej „zgrabności” routerów, MX5300 wypada wyjątkowo korzystnie.

Wszystkie wymienione tu urządzenia mogą pracować w trybie mostu, jeżeli chcemy wykorzystać jedynie ich zalety Wi-Fi. Wtedy jednak stracimy możliwość łatwej konfiguracji funkcji związanych z routerem. Ten tryb jest używany w parze z routerem innej firmy.

Gdy i tak zasięgu zabraknie

Jeżeli jednak zasięg MX5300 lub MR8300 nie wystarczy, to zawsze można z nimi sparować jeden lub kilka węzłów Velop WHW030x, które ze wspomnianymi routerami działają idealnie, tworząc wydajną sieć mesh. W takich konfiguracjach pracowałem najdłużej. Dzięki temu kamery IP mogłem umieścić na krańcach posesji kilkanaście metrów od domu bez utraty jakości obrazu i stabilności połączenia.

Wybór dobrego rozwiązania do domu lub firmy dzięki Linksysowi jest znacznie ułatwiony. Można zacząć od jednego routera lub skromnego zestawu mesh i w miarę potrzeb sukcesywnie go rozbudowywać. Szkoda tylko, że MX5300 i MR8300 nie można używać jako węzłów. Czasem taki „węzeł” z wieloma portami Ethernet, który zgrabnie i wydajne łączy się z routerem będącym w pobliżu modemu, by się przydał.

Jedno z testowanych rozwiązań zastosowałem u siebie i od tej chwili nie mam kompletnie żadnych problemów z siecią Wi-Fi, nawet na ogródku dookoła domu.