Ive tkwi w szczegółach

iMac to prawdziwe dzieło sztuki. Kiedy widzę błękitną, zieloną i czerwoną obudowę dostrzegam powiew świeżości. W dobie wszechobecnej szarości ten sprzęt był jak opium – mącił w głowie, zniewalał. Nawet brew mi nie drga gdy mówię, że iMac G3 (rev. C) był przełomowy na tle innych komputerów z 1998 roku.

A co się działo przy premierze „lampki” w 2002? Płaski ekran! Ramię na którym można było zawiesić 17” ekran LCD. Do dziś uważam ten komputer za najpiękniejszy sprzęt jaki wyprodukowało Apple. Nie ujmuję kunsztu włożonego w wygląd iPhone’a i iPada. Bez wątpienia Jonathan Ive wie doskonale jak projektować sprzęt. I z czasem przekonuję się, że tylko sprzętu.

Scott Forstall był inżynierem odpowiedzialnym za wygląd interfejsu użytkownika w poprzednich generacjach OS X’a i iOS’a. To on stał za Aqua – wizualną strukturą systemu operacyjnego Apple. On także naciskał na utrzymanie trendu odwzorowania wyglądu naturalnych materiałów w interfejsie iOS – skeumorfizm. To właśnie było przyczynkiem do zatarć między Scottem i Jonathanem. Ten pierwszy był na słabszej pozycji i w 2013 odchodzi z Apple. Jego obowiązki przejmuje Jonathan Ive stając na czele HI – Human Interface. Czy była to dobra decyzja aby oddać w ręce człowieka projektującego sprzęt również wygląd interfejsu?

Od aktualizacji systemu do OS X Yosemite nie spędzilem dużo czasu przed komputerem. Ostatnio sporo wyjeżdżam, a wolne chwile poświęcam nadrabianiu zaległości. Jednak ten czasu który poświęcilem na obcowanie z nowym dzieckiem Apple uświadomił mi, że wchodzimi razem z Jonathanem w obszar technologicznego chaosu i chlewu. Rzeczy stają się niedopracowane. Interfejs nie jest spójny. Brakuje pomysłu na wygodę zarządzania systemem.

Na powyższym obrazku można dostrzec przynajmniej trzy niewybaczalne (kiedyś u Apple) błędy, a raczej świadectwo niechlujstwa. Do tego dochodzi brak zrozumienia dla „użytkowej” strony interfejsu.

Brak uchwytu niby ładnie wkomponowuje się w minimalizm interfejsu. Jednak gdy chcę przeciągnąć okno Safari muszę szukać odpowiedniego miejsca, za który mogę je złapać. Udało się Wam przydusić belkę ponad polem adresu strony? Tak?! Macie prawdziwie aptekarskie wyczucie myszki, Gratuluję. Największy babol w całym OS X 10.10. Nie sądziłem, że będę musiał grać w gierki zręcznościowe przy wykonywaniu podstawowych operacji na oknach.

Widzicie kolejną niezgodność w wyglądzie interfejsu? Trzy przyciski do zarządzania oknem w iTunes i Safari są na jednej wysokości z belką narzędzi. Aplikacja Mail wygląda już zgoła inaczej. Brak spójności świadczy, że ktoś musiał projektować to wszystko na kolanie. Gdzie ta dbałość o szczegóły ja się pytam!

Nawet rozmieszczenie kropek jest różne w aplikacjach Finder i Safari (dzięki Piotrze) co również zakrawa na drwinę z „pielęgnacji szczegółów”.

O gustach się nie dyskutuje ale pozwolicie, że wyrażę swoją opinię na temat kolorów trzech przycisków do sterowania oknem. Oczojebna czerwień, pomarańcz i zieleń. Dziękuję. Chcę zmienić chociażby na jednolite ciemne ikony – Preferencje systemowe / Ogólne / Wygląd – grafitowy. Niestety jedna z najważniejszych aplikacji wciąż ma moje „ukochane” kolory. iTunes jest oporne na zmiany w Preferencjach. Ewidentnie jest to ulubiona aplikacja pana Ive’a.

Projektowanie komputerów zostawmy specjalistom z tej dziedziny. Tworzenie interfejsu zostawmy innym ludziom, którzy wiedzą, że wygoda obsługi jest ważniejsza od „płaskiego” stylu ikon. Tak, OS X 10.10 Yosemite nie jest najlepszą wizytówką Jonathana Ive. Zapewne przyzwyczaimy się do tych wszystkich niedoróbek tak jak przełknąłem wygląd iOS 7. Pytanie tylko na ile starczy sił aby być testowym użytkownikiem fantazji pana Jonathana. Rozumiem, że można być zasłużonym projektantem w firmie. Niech jednak każdy z nas robi to, co potrafi najlepiej.